Οι πελαργοί του χωριού μας
Ο πελαργός είναι πουλί αγαπητό από τον λαό, μάλιστα είναι γνωστός από την αρχαιότητα ο θρύλος για την αυτοθυσία των νεαρών πελαργών που, εκτός από το ότι αναλαμβάνουν την διατροφή των αδύναμων γέρων γονιών τους, μαδούν τα φτερά τους για να τους ζεστάνουν.Η λέξη πελαργός είναι σύνθετη από τις λέξεις «πελός» (μαύρος) και «αργός» (λευκός), και ανταποκρίνεται τελείως στο ασπρόμαυρο χρώμα αυτού του πουλιού.
Το μήκος του ξεπερνάει το ένα μέτρο, οι φτερούγες του έχουν άνοιγμα δυο μέτρα και το βάρος του φτάνει τα τέσσερα κιλά περίπου. Προτιμά να τρέφεται σε ρηχά και στάσιμα νερά, σε λίμνες, λιμνοθάλασσες, λιμνούλες και ρυάκια. Είναι πολύ σιωπηλός, γι’ αυτό και στην αρχή πίστευαν ότι είναι βουβός. Σε σπάνιες όμως περιπτώσεις βγάζει μία λαρυγγώδη κραυγή ή ένα σφύριγμα. (Ελληνικοί Ορθολογική Εταιρεία).
Κάθε χρόνο ένα ζευγάρι πελαργών επισκέπτεται το χωριό μας. Έχει τη φωλιά του στο πιο σημείο στην εκκλησία Πέτρου και Παύλου. Η περιοχή μας ενδείκνυται και για περισσότερες οικογένειες πελαργών. Στην περίπτωση που υπήρχε μέριμνα για κατασκευή περισσοτέρων θέσεων για φωλιές, κυρίως στις κολώνες ΔΕΗ ίσως ο πληθυσμός των πελαργών να είχε αυξηθεί.